Wát als de mensen die op de vlucht zijn voor de oorlog nou eens niet op Kos zouden landen, maar in onze Arnhemse Burgemeesterswijk. Hoe zouden we er dan over denken? Zouden we ze ontvangen?
Met behulp van een fotoserie achterop het Wijkcontact, het buurtblaadje, probeer ik dat te visualiseren. Minivluchtelingen met op de achtergrond de wijk.
De eerste foto heb ik vandaag gemaakt. Het waaide hier nogal zodat de minimensjes steeds werden omgeblazen. De poppetjes zijn ook wel heel erg klein.
Tweemaandelijks maak ik een fotoserie voor de achterpagina van het Wijkcontact in de Burgemeesterswijk. Ik ‘spaar’ dan over een lange tijd ongeveer 24 foto’s over hetzelfde onderwerp. Soms duurt het jaren voor ik een serie compleet heb. Buurtbewoners die hun stoep aan het vegen zijn, die een muts dragen, hetzelfde boek lezen, sleeën, ga zo maar door. De achterpagina doe ik inmiddels al jaren, veel mogelijkheden zijn de revue al gepasseerd en de spoeling in onderwerpen wordt dun omdat zich alles in een kleine wijk afspeelt.
Dit maal wilde ik een foto ensceneren naar een actueel thema: de vluchtelingenproblematiek. Ik had bedacht kleine poppetjes als vluchtelingen te laten figureren en ze onderdak te laten zoeken in de wijk . Lees verder
Tijdens de tentoonstelling riep het papierwerk van de foto de meeste vragen op. De meeste gehoorde vraag was wel: ‘Zit er een lampje achter het werk?’ Een goede volgende was: ‘Van welk materiaal is het gemaakt?’
Er werd wild gespeculeerd. Tapijtstukjes, keramiek, papier-maché en metaal werden genoemd. Maar dat je met een simpel materiaal als papier een stevig werk kan neerzetten, had niet iedereen verwacht.
Titel van het werk: ‘Ik ruik het zout van de zee’
De Gelderlander vrijdag 5 juni 2015
[huge_it_slider id=”3″]
Donderdagavond 28 mei was ik uitgenodigd bij de Nacht van de Architectuur. Deze vond plaats in de – in aanbouw zijnde – centrale hal van het station in Arnhem en stond in het teken van de oplevering 19 november 2015.
Het was steenkoud in de grote hal waar nog veel ramen ontbraken. Op de bouwverwarming was deze avond bespaard. Lees verder
Mijn werk hangt! Door de hoogte van de muur en de complexiteit van het grote werk was het een enorme klus. Ladder op , ladder af. Maar aan het eind van de dag en met de goede inzichten van Isabelle, de curator, hangt mijn werk er stevig bij. Gelukkig ging de samenwerking gesmeerd, al waren we het steeds oneens.
“Het schilderij hangt niet recht, ik denk dat hij links te hoog hangt”
“Denk je? Mmmm, ik dacht juist dat dat rechts was”
Zo bleven we wel even bezig, totdat alles hing of er een waterpas langs was gehaald. Prima!
Ik hoop dat je op de opening kunt komen. Het wordt leuk. Isabelle vertelt kort iets over mijn werk, ikzelf misschien ook wel. Er wordt een hapje en een drankje aangeboden door het Golden Tulip.
In mijn atelier is het vol. Overal staan, liggen of drogen nieuwe werken. Negen grote papierwerken met allemaal een andere kleurreflectie krijgen een nieuw ophangsysteem. En grote olieverfschilderijen wachten op een nieuwe glacering of staan nog uit te wasemen. Ik kan amper meer lopen in mijn studio. Maar met dit werk kan je maar een ding doen, rustig naar het eindresultaat toewerken. Het laat zich niet versnellen. Droogtijden moeten worden aangehouden en ik kan maar een ding tegelijk. Het gaat goed!
Vrijdagmiddag 26 september opende in Kasteel Doorwerth de tentoonstelling ‘Kunst van vandaag’. Hieronder vind je de foto’s.
Zelf ben ik niet erg gelukkig met de manier waarop mijn werk hangt. Schilderijen hebben ‘lucht en ruimte’ nodig om te ademen. Dat gebeurd hier in het geval van mijn schilderijen niet genoeg. Her werk hangt erg krap voor zulke grote doeken. Lees verder
Maandag 2 juni een mooi artikel in De Volkskrant over de tentoonstelling ZomerExpo 2014 onder het thema Licht in het Gemeentemuseum Den Haag.